90: در سال 55 در تيم ماشين‌سازي افتخار هم بازي شدن با علي مودت را يافتم. من جواني 16 ساله بودم و ايشان بزرگ تيم..
غلام باغ‌آبادي
90: در سال 55 در تيم ماشين‌سازي افتخار هم بازي شدن با علي مودت را يافتم. من جواني 16 ساله بودم و ايشان بزرگ تيم. ماشين‌سازي با بزرگاني چون حسين راغفر و كاظم سيدعليخاني و رضا عباسي در جام تخت جمشيد مي‌درخشيد و علي مودت هم در اين تيم يك ستاره بود. در آن سال‌ها ايشان در خط حمله تيم بازي مي‌كرد و گل‌هاي مهم و فراواني براي تيم به ثمر مي‌رساند. من هر چند يك مدافع بودم، اما به دليل حسن رفتارش چيزهاي زيادي از ايشان آموختم. نه اين‌كه چون مودت امروز در بين ما نيست اين را بگويم چون همه هم‌تيمي‌هاي او به اين موضوع صحه مي‌گذارند كه ايشان چه فني و چه اخلاقي يك الگو بود. اين موضوع به اين دليل در ذهن من ثبت شده كه يك جوان 16 ساله در ابتداي ورود به تيمي بزرگ و پرطرفدار چون ماشين‌سازي روحيه‌اي شكننده دارد و نيازمند حمايت و پشتيباني است. علي مودت براي جوانترها از جمله خود من يك حامي بود و هرگاه كه پيش مي‌آمد ما را راهنمايي مي‌كرد. مودت البته پس از جدايي از ماشين سازيي در تيم‌هاي ديگر هم فوتباليست موفقي بود و حتي با تيم نفت تهران آقاي گل ليگ تهران شد. زندگي مرحوم مودت با فوتبال عجين بود و ايشان علاقه زيادي به جوانان و نوجوانان داشت و از هر فرصتي براي خدمت به اين گروه استفاده مي‌كرد. به همين دليل در سال‌هاي اخير هيچ‌گاه از ورزش فاصله نگرفت و حتي به عنوان مدير كميته مدارس فوتبال استان تهران به آينده‌‌سازان خدمت كرد و تجربيات خود را ر اختيار اين قشر قرار داد. ورزش ايران هيچ‌گاه خدمات علي مودت را فراموش نمي‌كند. هر چند در اين سال‌ها با برخي بي‌مهري‌ها مواجه شد. خود من نيز خاطرات خوبي از آن مرحوم دارم و بخشي از حضورم در فوتبال را مديون و مرهون راهنمايي‌هاي برادرانه ايشان هستم.