مهدی رستم پور
عليرضا درويشی دارنده مدال طلای کشتی آزاد جوانان جهان؛ روز پنجشنبه و دو ماه پيش از جشن تولد سن ۳۲ سالگی اش ديده از جهان فروبست. پيکر او روز جمعه در نهاوند به خاک سپرده شد.
اعتبار درويشی در کشتی ايران نه صرفاً به خاطر چهار دوره حضور در رقابت های نوجوانان و جوانان جهان، بلکه به دليل غلبه بر جمعی از ستارگان سرشناس است.
غلامرضا محمدی سرمربی پيشين تيم ملی، محمد طلايی مربی حال حاضر تيم ملی، مراد محمدی برنده آخرين مدال المپيک در کشتی ايران (چند مرتبه)، بهنام طيبی عضو تيم ملی ايران در المپيک سيدنی، الکساندر زاخاروک دارنده سه مدال جهانی و توموهيرو ماتسوناگا نايب قهرمان المپيک پکن از جمله ستاره هايی هستند که همگی مقابل درويشی جوان ناکام ماندند.
او با اين حال به خاطر حق کشی های آشکاری که به زعم کارشناسان کشتی درباره درويشی صورت گرفت، همچنين هزينه های سنگين ورزش قهرمانی، ناگزير شد خيلی زود از ورزش محبوبش جدا شود.
پس از قهرمانی در رقابت های نوجوانان و جوانان ايران، او در سن ۱۹ سالگی و در رقابت های جام تختی به ميزبانی قزوين بالاتر از غلامرضا محمدی و محمد اصلانی روی سکوی نخست ايستاد.
علیرضا درویشی
سال بعد نيز در تهران پس از محمد اصلانی مدال نقره اين رقابت ها را نصيب خود کرد.
سال ۱۳۸۳ با صعود به وزن ۶۰ کيلوگرم با شکست مقابل علی خالق زاده روی سکوی نايب قهرمانی جام تختی قرار گرفت.
درويشی از جمله بی حاشيه ترين ورزشکاران بود که هيچ حرکت غير ورزشی در دوران قهرمانی اش از او سر نزد. کم حرف بود، وقتی می خواست مصاحبه کند صورتش سرخ می شد و با شرم و به زحمت چند کلمه ادا می کرد.
اما اجحاف های مکرری که در قبال او صورت گرفت، مصدوميت، دوری از تشک و مشقات زندگی و بی توجهی فدراسيون کشتی به قهرمانانی که ديگر روی تشک نيستند، او را در دام اعتياد گرفتار کرد.
خطر مرگ اينک در کمين چند قهرمان ديگر کشتی ايران هم هست. همگی نيز سرشناس هستند و عنوان دار. نکته مشترک بين آنها نيز پايمال شدن حقشان در سالهای قهرمانی است.
يکی از آنها در ۷۴ کيلوگرم به رقابت های جهانی بزرگسالان اعزام شده. وقتی در تيم ملی مصدوم شد، نه هزينه درمانش را پرداختند و نه روند درمانی اش را پيگيری کردند. شغلی جز کشتی گرفتن نداشت و همسرش طلاق گرفت و زندگی اش متلاشی شد.
ديگری که در سنگين وزن مدال جهانی گرفت نيز نامش اين روزها در محافل کشتی بر سر زبان هاست. يک قهرمان ديگر که در وزن ۷۴ کيلوگرم در دهه ۸۰ ميلادی به مسابقات جهانی اعزام شد و پس از آن مسئوليت های مهم ورزشی نيز داشت، اينک در وضعيتی اسفناک به سر می برد و دوستانش مانند مسئولين او را طرد کرده اند.
مصطفی رضايی فر از قهرمانان وزن ۵۵ کيلوگرم و دوست صميمی درويشی که ساکن استرالياست، درباره مرگ عليرضا درويشی به سايت راديوفردا گفت: «از لحظه شنيدن خبر دارم گريه می کنم. المپيک سيدنی حق او بود. طاقت فرساترين تمرينات و کوه پيمايی ها و تپه نوردی ها را انجام داد. اگر فقط يک فرصت در المپيک يا جهانی ها به او می دادند، داستان او فرجامی اينگونه پيدا نمی کرد.»
افتخارات قاره ای و جهانی درويشی
۱۹۹۶: در رقابت های نوجوانان جهان به ميزبانی تهران روی سکوی نايب قهرمانی ۴۳ کيلوگرم ايستاد. در همين وزن، واسيلی فدروشين از اوکراين چهارم شد. کسی که بعداً نقره المپيک پکن را گرفت و همچنان نيز دارد کشتی می گيرد.
در همان روزی که درويشی را به خاک سپردند، فدروشين در صوفيا و مسابقات قهرمانی اروپا به روی باسکول وزن کشی رفت.
۱۹۹۸: در رقابت های جوانان آسيا به ميزبانی قزاقستان با غلبه بر توموهيرو ماتسوناگا به مدال طلای ۴۹ کيلوگرم دست يافت. ماتسوناگا نيز در المپيک پکن نقره وزن اول را به گردن آويخت.
۱۹۹۸: در لاس وگاس با غلبه بر تيموتی هيل از آمريکا مدال طلای ۴۹ کيلوگرم جوانان جهان را به گردن آويخت.
۱۹۹۹: در سيدنی بار ديگر رقابت های جوانان جهان را تجربه کرد و اين بار در وزن ۵۴ کيلوگرم به خاطر شکست مقابل رنه مونترو از کوبا در رده نهم قرار گرفت.
مونترو سه سال بعد در سالن آزادی تهران روی سکوی نخست بزرگسالان جهان ايستاد.
۲۰۰۰: در نانت فرانسه عليرضا درويشی عضو ۵۴ کيلوگرمی تيم ملی جوانان بود. او اين بار پس از نمايندگان روسيه و آمريکا روی سکوی سوم ايستاد.
ابتدا زائور آزيموف (ازبکستان) را برد و سپس برای دومين بار از سد ماتسوناگای ژاپنی گذشت. در نيمه نهايی مغلوب الکساندر کونتويف از روسيه شد.
درويشی در ديدار رده بندی با نتيجه ۱۰-۰ مقابل خوزه مانوئل گوتيرز از مکزيک به برتری رسيد.
کونتويف سال بعد در رقابت های بزرگسالان جهان با دوبنده تيم ملی روسيه به مدال برنز رسيد و عجيب آنکه او نيز همچنان دارد کشتی می گيرد و عضو تيم ملی بلاروس است.
عليرضا درويشی دارنده مدال طلای کشتی آزاد جوانان جهان؛ روز پنجشنبه و دو ماه پيش از جشن تولد سن ۳۲ سالگی اش ديده از جهان فروبست. پيکر او روز جمعه در نهاوند به خاک سپرده شد.
اعتبار درويشی در کشتی ايران نه صرفاً به خاطر چهار دوره حضور در رقابت های نوجوانان و جوانان جهان، بلکه به دليل غلبه بر جمعی از ستارگان سرشناس است.
غلامرضا محمدی سرمربی پيشين تيم ملی، محمد طلايی مربی حال حاضر تيم ملی، مراد محمدی برنده آخرين مدال المپيک در کشتی ايران (چند مرتبه)، بهنام طيبی عضو تيم ملی ايران در المپيک سيدنی، الکساندر زاخاروک دارنده سه مدال جهانی و توموهيرو ماتسوناگا نايب قهرمان المپيک پکن از جمله ستاره هايی هستند که همگی مقابل درويشی جوان ناکام ماندند.
او با اين حال به خاطر حق کشی های آشکاری که به زعم کارشناسان کشتی درباره درويشی صورت گرفت، همچنين هزينه های سنگين ورزش قهرمانی، ناگزير شد خيلی زود از ورزش محبوبش جدا شود.
پس از قهرمانی در رقابت های نوجوانان و جوانان ايران، او در سن ۱۹ سالگی و در رقابت های جام تختی به ميزبانی قزوين بالاتر از غلامرضا محمدی و محمد اصلانی روی سکوی نخست ايستاد.
علیرضا درویشیسال ۱۳۸۳ با صعود به وزن ۶۰ کيلوگرم با شکست مقابل علی خالق زاده روی سکوی نايب قهرمانی جام تختی قرار گرفت.
درويشی از جمله بی حاشيه ترين ورزشکاران بود که هيچ حرکت غير ورزشی در دوران قهرمانی اش از او سر نزد. کم حرف بود، وقتی می خواست مصاحبه کند صورتش سرخ می شد و با شرم و به زحمت چند کلمه ادا می کرد.
اما اجحاف های مکرری که در قبال او صورت گرفت، مصدوميت، دوری از تشک و مشقات زندگی و بی توجهی فدراسيون کشتی به قهرمانانی که ديگر روی تشک نيستند، او را در دام اعتياد گرفتار کرد.
خطر مرگ اينک در کمين چند قهرمان ديگر کشتی ايران هم هست. همگی نيز سرشناس هستند و عنوان دار. نکته مشترک بين آنها نيز پايمال شدن حقشان در سالهای قهرمانی است.
يکی از آنها در ۷۴ کيلوگرم به رقابت های جهانی بزرگسالان اعزام شده. وقتی در تيم ملی مصدوم شد، نه هزينه درمانش را پرداختند و نه روند درمانی اش را پيگيری کردند. شغلی جز کشتی گرفتن نداشت و همسرش طلاق گرفت و زندگی اش متلاشی شد.
ديگری که در سنگين وزن مدال جهانی گرفت نيز نامش اين روزها در محافل کشتی بر سر زبان هاست. يک قهرمان ديگر که در وزن ۷۴ کيلوگرم در دهه ۸۰ ميلادی به مسابقات جهانی اعزام شد و پس از آن مسئوليت های مهم ورزشی نيز داشت، اينک در وضعيتی اسفناک به سر می برد و دوستانش مانند مسئولين او را طرد کرده اند.
مصطفی رضايی فر از قهرمانان وزن ۵۵ کيلوگرم و دوست صميمی درويشی که ساکن استرالياست، درباره مرگ عليرضا درويشی به سايت راديوفردا گفت: «از لحظه شنيدن خبر دارم گريه می کنم. المپيک سيدنی حق او بود. طاقت فرساترين تمرينات و کوه پيمايی ها و تپه نوردی ها را انجام داد. اگر فقط يک فرصت در المپيک يا جهانی ها به او می دادند، داستان او فرجامی اينگونه پيدا نمی کرد.»
افتخارات قاره ای و جهانی درويشی
۱۹۹۶: در رقابت های نوجوانان جهان به ميزبانی تهران روی سکوی نايب قهرمانی ۴۳ کيلوگرم ايستاد. در همين وزن، واسيلی فدروشين از اوکراين چهارم شد. کسی که بعداً نقره المپيک پکن را گرفت و همچنان نيز دارد کشتی می گيرد.
در همان روزی که درويشی را به خاک سپردند، فدروشين در صوفيا و مسابقات قهرمانی اروپا به روی باسکول وزن کشی رفت.
۱۹۹۸: در رقابت های جوانان آسيا به ميزبانی قزاقستان با غلبه بر توموهيرو ماتسوناگا به مدال طلای ۴۹ کيلوگرم دست يافت. ماتسوناگا نيز در المپيک پکن نقره وزن اول را به گردن آويخت.
۱۹۹۸: در لاس وگاس با غلبه بر تيموتی هيل از آمريکا مدال طلای ۴۹ کيلوگرم جوانان جهان را به گردن آويخت.
۱۹۹۹: در سيدنی بار ديگر رقابت های جوانان جهان را تجربه کرد و اين بار در وزن ۵۴ کيلوگرم به خاطر شکست مقابل رنه مونترو از کوبا در رده نهم قرار گرفت.
مونترو سه سال بعد در سالن آزادی تهران روی سکوی نخست بزرگسالان جهان ايستاد.
۲۰۰۰: در نانت فرانسه عليرضا درويشی عضو ۵۴ کيلوگرمی تيم ملی جوانان بود. او اين بار پس از نمايندگان روسيه و آمريکا روی سکوی سوم ايستاد.
ابتدا زائور آزيموف (ازبکستان) را برد و سپس برای دومين بار از سد ماتسوناگای ژاپنی گذشت. در نيمه نهايی مغلوب الکساندر کونتويف از روسيه شد.
درويشی در ديدار رده بندی با نتيجه ۱۰-۰ مقابل خوزه مانوئل گوتيرز از مکزيک به برتری رسيد.
کونتويف سال بعد در رقابت های بزرگسالان جهان با دوبنده تيم ملی روسيه به مدال برنز رسيد و عجيب آنکه او نيز همچنان دارد کشتی می گيرد و عضو تيم ملی بلاروس است.