چشم هایی که فقط ایرانی ها را می بیند خالکوبی بسکتبالیست ها بر بدن ورزش

تماشا : فیلم های جاهلی قدیم و خالکوبی روی بازوی هنرپیشه نقش اول مرد که در صحنه هایی مانند حمام کردن روی پرده سینما کاملا معلوم بود، تصویر ذهنی ما از خالکوبی و سابقه آن در ایران است. داش مشتی های کوچه و محله های قدیمی با کلاه شاپو و کت بر دوش و آستین بالا تا «رفیق بی کلک مادر» را که روی بازو حک می کردند به همه نشان بدهند، هنوز در خاطر بسیاری از جوان های قدیم هست. 

این پدیده سال هاست رواج پیدا کرده و از طریق تماشای بازی ها ترویج فرهنگ خالکوبی نمایان  است. سیما در پوشش رویدادها به این پدیده توجه دارد و وسواس در انتخاب صحنه های حساس بدون نشان دادن تصاویر حک شده روی دست و بازوی بازیکنان کار کارگردانان تلویزیونی را سخت کرده است. خالکوبی ورزشکاران ایرانی اعتراض مسوولان ورزش را به دنبال داشته، اما عملا برنامه ای برای برخورد با متخلفان وجود ندارد. 

اگر در گذشته خالکوبی رویبدن برخی افراد خاص نقش می بست، امروز این پدیده وارد دایره ورزش شده و مشتریان زیادی را نیز برای خود دست و پا کرده است. در بسکتبال بسان بسیاری از ورزش ها خالکوبی ورزشکاران جلب نظر می کند و باوجود اقداماتی که تاکنون فدراسیون بسکتبال برای ممانعت از این کار داشته است، اما هنوز راهکار اصولی برای پاک کردن خالکوبی ها و تتوها انجام نشده است. حمید خمجانی، دبیر فدراسیون بسکتبال، از ممنوع بودن حضور بازیکنانی که روی بدن آنها خالکوبی وجود دارد، در مسابقات لیگ برتر خبر می دهد. 

به گزارش برترین ها خمجانی دبیر فدراسیون بسکتبال می گوید: «داور بازی اگر خالکوبی بر بدن یا دست بازیکنان بسکتبال را در لیگ ببیند، از ورود این بازیکنان به زمین مسابقه جلوگیر یمی کند». این تصمیم برای بازینکان ایرانی است و عمده کار فدراسیون در اجرای آن چسباندن نوار کاغذی یا چسب طبی روی موضع خالکوبی شده است. اما این قانون برای بازیکنان خارجی بسکتبال محلی از اعراب ندارد. خمجانی می گوید: «هنوز برای این بازیکنان تصمیمی گرفته نشده، اما بهتر است بازیکنان خارجی نیز خالکوبی های روی دست ها و بدن خود راه هنگام مسابقه بپوشانند». 

بازیکنان خارجی از ابتدای ورود به لیگ برتر بسکتبال خالکوبی را هم با خود وارد لیگ برتر کرده اند تا خالکوبی به عنوانی یک فرهنگ وارداتی در بسکتبال ایران نمایان شود. آندره پیتس، بازیکن صباباتری، در چند دوره پیش خالکوبی های متعددی در نقاط مختلف بدن خود داشت. او حتی از زیورآلاتی مانند گوشواره استفاده می کرد. کم کم این پدیده در بین بازیکنان بسکتبال ایران رواج پیدا کرد. 

یکی از این بازیکنان که نمی خواهد نامی از او برده شود، به این سختگیری ها معترض است. او می گوید: «مورد خاصی از اینکه خالکوبی دارم، ندیده ام و نمی دانم حساسیت های اطرافیان برای چیست؟ با این کار اعتماد به نفس بیشتری دارم». چند سال قبل به واسطه خالکوبی های عجیب روی بازوی تعدادی از بسکتبالیست ها رئیس وقت سازمان تربیت بدنی اعلام کرده بود: «جوانان ما بسیار فهیم هستند و مطمئنا می توان با درنظرگرفتن برنامه های فرهنگی خاص این مشکل ها را به زودی برطرف کرد». از آن زمان تاکنون نه تنها خالکوبی میان ورزشکاران کم نشده، بلکه این پدیده بیش از پیش نیز شایع شده است!