تا لیگ پیرمردهای خاطره‌انگیز پر رونق‌تر شود

فرشاد کاس‌نژاد

 

بلاژویچ، دنیزلی و آری‌هان بزرگ‌ترین مربیانی‌بودند که در دهه 80 به فوتبال ایران آمدند. به جمع بهترین‌ها کرانچار و حتی بوناچیچ را نیز اضافه کنید. چیرو 2 سال بعد از آن‌که بهترین مربی جام جهانی 98 لقب گرفت، سرمربی تیم‌ملی ایران شد و مصطفی دنیزلی که در ترکیه یک مربی ستاره بود، غافلگیر کننده روی نیمکت پاس و پرسپولیس نشست. پس از ایویچ، مربی بزرگ‌تر از بلاژویچ، دنیزلی و آری هان به ایران نیامد و اگرچه سرنوشت آنها در ایران هرگز به تلخی سرنوشت ایویچ نبود اما این مربیان نیز افتخار و جامی را به چنگ نیاوردند. بزرگ‌ترین‌ها بدون افتخار! ایویچ، بلاژویچ، دنیزلی، آری‌هان و این اواخر کرانچار. با بلاژویچ در راه جام‌جهانی 2002ناکام ماندیم، درحالی‌که چیرو تیمی بزرگ و دوست‌داشتنی ساخت، فوتبال ایران با چیرو نفسی تازه کشید، حرف‌های تازه شنید و معنای شور در فوتبال را دوباره فهمید.

دنیزلی از پاس که حتی روز قهرمانی‌اش تیمی بی‌هوادار بود، تیمی دوست‌داشتنی ساخت و حامياني براي اين تيم دست و پا كرد. کرانچار نیز پس از لابی‌های سیاسی مدیران پرسپولیس، از ایران رانده شد و در حالی‌که موفقیت او در تیم قرمز تهران قابل پیش‌بینی بود علی دایی را جانشینش کردند. آری‌هان و کرانچار هر دو مربیانی صاحب فکر و کاربلد بودند اما پرسپولیس قدر مربیانش را هرگز ندانست و این هنر مدیران پرسپولیس در دوره‌های مختلف بود. سال‌ها گذشت. وقتی مس کرمان با میروسلاو بلاژویچ قرارداد بست، هم مایه خوشحالی بود و هم مایه نگرانی. شوق دیدن دوباره چیرو و نگرانی از این بابت که او دیگر شباهتی به آن مربی سال 2000 نداشته باشد که نداشت. از چیرو که دیگر واقعا پیرمرد شده، چه توقعی می‌توان داشت؟ مصطفی دنیزلی هم حالا وقتی به ایران برگشته که از دنیای مربیگری خداحافظی کرده بود. شاید دنیزلی در پرسپولیس دوباره مربی موثری باشد اما این‌که او برای گذراندن سال‌های بازنشستگی به ایران برگشته، واقعیت است، مثل چیرو که او نیز گفت می‌خواهم در ایران از مربیگری خداحافظی کنم. روزی که بلاژویچ و دنیزلی از فوتبال ایران رفتند، همچنان می‌توانستند در تیم‌ملی و پرسپولیس موثرترین مربیان باشند.

تیم‌ملی با چیرو می‌توانست تیم بزرگ‌تری برای 2006 بسازد و البته با دستیار چیرو به جام جهانی رسید و دنیزلی هم شاید می‌توانست از پرسپولیس یک قهرمان در آسیا بسازد اما کار را از اوگرفتند. فوتبال ایران کاش به جای بلاژویچ که بهترین مربی جام جهانی 98 بود، حالا بهترین مربی جام‌جهانی2010 را انتخاب می‌کرد. فوتبال ما کاش به جای دنیزلی، مردی را برای نشستن روی نیمکت پرسپولیس فرا می‌خواند که در قواره دنیزلی باشد اما نه در سن بازنشستگی. حضور شوق برانگیز کی‌روش در فوتبال ایران را از یاد نمی‌بریم. ‌کاش به جای آن‌که بلاژویچ و دنیزلی در سن بازنشستگی به ایران برگردند، سال‌ها پیش از تیم‌ملی و پرسپولیس نمی‌رفتند. شاید اگر ایویچ همچنان زنده بود، حالا او را نیز برمی‌گرداندیم تا لیگ پیرمردهای خاطره‌انگیز پر رونق‌تر شود.