فوتبال کاریکاتوری/یادداشتم برای پنجره
von Mehdi Mohammadi, Montag, 2. Januar 2012 um 08:34
ورزش ما و به ویژه فوتبال در حالی لفظ حرفه ای را یدک می کشد که خوب می دانیم حتی نیمه حرفه ای هم نیست و در حالی که روزگاری به عنوان یکی از قدرت های فوتبال آسیا اعتباری داشتیم و به فتح دروازه های جهانی می اندیشیدیم امروز روندی نزولی در پیش گرفته و تلاش می کنیم تا دوباره ابهت خود در فوتبال آسیا را باز یابیم.
.
توجه به فوتبال پایه، زیرساخت ها و صرف صحیح هزینه ها اولین راهکار به نظر می رسد اما گویی در این فوتبال هیچکس به فکر برنامه های بلند مدت و انجام کارهای زیربنایی نیست و به خاطر همین طرز تفکر است که مربیان بزرگ با دریافت مبالغی کلان به فوتبال ما می آیند و پیش از به پایان رسیدن مدت قرارداد خود به خاطر وجود بندهایی مشابه عهدنامه ترکمانچای با چمدانی پر از دلار بار سفر می بندند و ما می مانیم و پول های گزافی که از کف داده ایم برای هیچ.
.
برای نجات تیم ملی خود با قراردادی بسیار هنگفت پای کارلوس کی روش را به ایران باز کردیم اما نیک می دانیم میانگین سنی تیم فعلی بالاست و به قدر کافی بازیکنان جوان برای جایگزینی تربیت نشده اند. با این حال مسئولان فدراسیون فوتبال دل به موفقیت های کوتاه مدت خوش کرده و نگرانی بابت آینده فوتبال ایران ندارند.
.
باشگاه پرسپولیس در طول سالیان اخیر میلیاردها تومان برای استخدام مربیان خارجی هزینه کرده و این در حالی است که غیر از قطبی بعنوان یک ایرانی- آمریکایی، هیچکدام از این مربیان موفق به کسب قهرمانی نشده اند و دو قهرمانی جام حذفی اخیر این تیم نیز توسط یک مربی ایرانی(علی دایی) به دست آمد. با این وجود مدیرعامل جدید و غیر ورزشی این باشگاه(محمد رویانیان) رویه مدیران گذشته را پیش گرفته و پس از تلاش برای جلب نظر مربیان بزرگ همچون اسون گوران اریکسون و روبرتو دونادونی، بار دیگر مصطفی دنیزلی که از مربیگری فاصله گرفته و به عنوان مفسر ورزشی در تلویزیون ترکیه فعالیت می کرد را به پرسپولیس آورد البته این بار با صرف هزینه ای به مراتب بیشتر از زمان مدیریت انصاری فرد.
.
مایه تاسف است که اکثریت مدیران ورزش ما با اهداف بلند مدت بیگانه اند و در تلاش برای رسیدن به موفقیت های مقطعی. در چنین فضایی هیچ عجیب نیست اگر شاهد سیر نزولی فوتبال باشیم. فوتبالی کاریکاتوری که اگر برای ما آب ندارد برای مربیان چشم روشن نان خوبی دارد